WebAudit Blog

Swoje notatki z konferencji User Experience Lisbon podzielę na kilka części. Tutaj pierwsze trzy prezentacje z głównego dnia.

Zacznę od refleksji ogólnej. Po powrocie z Lizbony przeczytałem kilkanaście relacji (linki zbiorę i podam przy ostatnim wpisie). I co było charakterystyczne: nikt nie zajmował się ocenianiem prowadzących! Jeśli w prezentacji było „coś do wyniesienia”, to pisali o tym. Jeśli prezentacja była słabsza – to w relacjach się nie pojawiała – a o kompetencjach prowadzących się nie wypowiadano. Jedyny wyjątek i trochę słów krytyki znalazłem na blogu uczestnika z …Czech. To chyba dużo mówi o różnicy w konferencyjnej mentalności „tam” i „tutaj”.

Upgrade Your Mandate: Elevate User Experience Within Your Organization (Peter Merholz)

Peter Merholz, szef firmy Adaptive Path i autor m.in. „Subject To Change”, miał prezentację otwierającą, której tematem było to, jak organizacje powinny przekazywać i tworzyć dobre User Experience. Dzień wcześniej byłem na jego warsztacie, o którym napiszę osobno, tematyka częściowo się pokrywała, ale całe szczęście tylko częściowo.

• Jeśli serwis internetowy nie działa – to nie jest najczęściej wyłącznie jego wina. Problem bywa głęboko ukryty w samej organizacji, a ludzie będą mieli problemy na różnych „punktach styku” (touchpoints) w obrębie firmy.
• Jako przykład firmy, która nie „karze mnie za to że żyję”, Merholz podaje Southwest Airlines
• Tworzenie doświadczeń naszego klienta (customer experience) musi być sportem zespołowym (team sport), a projektanci uczyć się angażować całe zespoły i wykorzystywać wkład każdej osoby. Tu przydają się warsztaty i wspólne sesje burzy mózgów.
• Firmy lubią myśleć o klientach bardzo szablonowo:
  • kupuje produkty i zostawia kasę
  • jest naiwny i można mu wcisnąć reklamę
  • jest racjonalny i chce po prostu wykonać zadanie.
• To nie jest prawdą. Naszym zadaniem jako projektantów jest rozsiewanie empatii!
• Empatia w projektowaniu oznacza określenie potrzeb:
  • funkcjonalnych
  • emocjonalnych
  • intelektualnych
• Najlepsze narzędzie do przekazania empatii to persona.
• Co liczy się w personach:
  • Imię, kilka szczegółów z życia
  • To, że pisana jest w pierwszej osobie
  • To, że opisuje motywacje: co wpływa na jego zachowanie? Co „budzi go w nocy”?
• Proces projektowy powinien definiować i rozwiązywać problem!
  • Jak to zrobili na Flickrze: napisali „post na blogu przyszłego użytkownika”, w którym określili problemy i to, jak projekt je rozwiązuje
  • Twój pierwszy projekt może wydawać się rozwiązaniem, ale najczęściej jest tylko luźną definicją problemu, który próbujesz rozwiązać!
• Zasady UX, którymi kieruje się cała firma trzeba konkretnie artykułować:
  • „It’s Experience, Stupid” – hasło Tivo.
  • Czy to nie jest charakterystyczne, że firmy które oferują dobrą „experience” mają charyzmatycznych CEO?!
• Firmy budują najczęściej od środka:
  • od systemów
  • przez procedury, punkty styku, interakcje
  • do UX.
• Tymczasem od UX trzeba zacząć!

Zobacz też nagranie z prezentacji.

Designing With Lenses (Bill Scott)

Bill Scott jest współautorem bardzo dobrej książki „Designing Web Interfaces”, którą już na blogu polecałem.

• Koncepcja „Design lenses” – „soczewki projektowej”, która pozwala spojrzeć na cały UX z perspektywy pojedynczej zasady projektowej. Wg mnie to takie trochę inne podejście do wzorców projektowych.
• Prostota / Skomplikowanie – zasada, która musi być zawsze dopasowana do kontekstu.
  • Przykład: BMW iDrive – czyli system w samochodach BMW obsługiwany był pokrętłem, za pomocą którego można było wykonać 700 operacji! Teoretycznie to ma być proste, bo jak prowadzisz samochód, to nie chcesz się bawić w skomplikowane kontrolki, ale 700 operacji?!
  • W kolejnej wersji obok tego jednego pokrętła pojawiło się już 7 przycisków.
• Nie wolno przerywać „Flow” użytkownika!
  • Czy wszystkie przejścia są naturalne? Ludzie nie wejdą we flow, jeśli muszą zajmować się zarządzaniem aplikacją!
  • Czy każdy dialog jest potrzebny?
  • Może wystarczy jedna strona?
  • W jaki sposób można utrzymać kontekst?
  • W jaki sposób subtelnie zaznaczyć zmianę stanu, ale bez wytrącania użytkownika? (Jako zły przykład: drag’n’drop, który kończył się … oknem dialogowym o udanym przeniesieniu).
• Zasada „aktora wspierającego”:
  • Dodatkowy element, który wspiera interakcję, ale nie wolno mu jej przesłonić.
  • Przykład – przejścia w aplikacji nie mogą być jej centralną częścią:  „Menu animowane to wspierający aktor, a nie główna rola!”
  • Edward Tufte: najmniejsza możliwa różnica – wszystkie efekty wizualne muszą być tak subtelne jak to jest możliwe, ale cały czas widoczne i efektywne.
  • Dotychczasowe „efekty” obetnij o połowę i jeszcze raz o połowę.
• Interesujące momenty:
  • Dobre UX to te chwile, gdy user się zachwyca i daje porwać.
  • Na czym polega magia? Na szczegółach i na wykonaniu!
  • Liczy się praca „pod spodem” – człowiek ma się zachwycić „prostą iluzją”
• Koncepcję „Design Lenses” można śledzić na Twitterze: uxlenses, a także na stronie Billa Scotta.

Prezentacja z całych warsztatów Billa Scotta – na konferencji mieliśmy tylko skrót:

Designing For New Technology (Dan Saffer)

Dan Saffer jest m.in. autorem książki „Designing Gestural Interfaces”.

• Nowa technologia często przychodzi najpierw, a potrzeby, które realizuje dopiero później!
  • Adaptacja technologii bywa powolna: ekrany dotykowe mamy od 30 lat, i co?
  • I to jest miejsce dla projektantów. Projektanci nadają technologii znaczenie.
• Dwa ograniczenia w projektowaniu:
  • Sama technologia – np. interfejsy gestowe nie potrafią rozpoznać ruchu palców
  • Kontekst – nie ma co psuć tego w środowisku użytkownika, co już działa.
• Właściwy porządek:
  • 1. Spraw, aby działało.
  • 2. Spraw, aby działało dobrze.
  • 3. Spraw, aby działało szybko.
• „Dobre pomysły nie mogą być przetestowane – tylko kiepskie”
• Naśladuj konwencje, chyba że alternatywa jest wyraźnie lepsza.
• Ludzie nie zrozumieją naszego produktu, jeśli nie mają na to miejsca:
  • Ludzie rozumieją nowe rzeczy w oparciu o własne oczekiwania.
  • Jeśli ktoś wcześniej nie widział niczego podobnego, to będzie ignorował jako zabawkę. To widać jak na dłoni przy premierze każdego innowacyjnego produktu. Głosy: po co komu Kindle? Po co komu Ipad?
  • Większość firm szuka efektu 'Wow’, podczas gdy powinny szukać efektu 'No jasne!’
• Pamiętaj o afordancjach:
  • Co mogę zrobić?
  • Gdzie mogę zacząć? (Nie róbmy rzeczy tak nowymi, że ludzie nie wiedzą, gdzie zacząć!)
  • Jak mogę coś zrobić?
• Technologia musi mieć osobowość, a najlepsza okazja do pokazania osobowości to błędy. Jeśli mamy emocjonalne podejście do produktu, łatwo mu wybaczymy te błędy.
  • Pytanie dla projektantów: jakie rodzaje emocji ma wywoływać ten produkt?
  • W jaki sposób pokażemy emocje?
    • Reakcja na działania użytkownika
    • Przejścia
    • Dźwięk
• Technologia musi mieć znaczenie. Jaka jest najgłębsza przyczyna dla której ludzie będą korzystali z produktu? Udana innowacja jest też zalążkiem innowacji kulturowej.