WebAudit Blog

Coraz częściej w ogłoszeniach o pracę dla architektów informacji, projektantów interakcji, czy UX designerów (nazwy są rozmaite) widzę w „twardych” wymaganiach program Axure RP. Wygląda na to, że dorobiliśmy się branżowego standardu, czegoś takiego jak Photoshop dla grafików.

Równie popularny i zachowując proporcje – równie drogi. Prawie 600 dolarów za program do szkicowania?!

No dobra, sam używam Axure od ponad 4 lat i tak, zapłaciłem tę kasę. Przyzwyczaiłem się do Axure i gdy rok temu dla jednego z klientów musiałem rysować w Balsamiq Mockups, który tam był standardem – zbuntowałem się dość szybko, bo to co mi w Balsamiq zajmowało godzinę, w Axure mogłem zrobić w 20 minut.

Ale jednocześnie mam bardzo mieszane uczucia co do tego „standardu”. Czy faktycznie rysowanie makiet na komputerze wymaga kompetencji obsługi jakiegoś programu? Czy nie jest tak, że Axure można opanować w parę dni mając doświadczenie w dowolnym innym programie do rysowania? Widziałem wielokrotnie ludzi, którzy tak właśnie sobie radzili. Jeśli klient chce wprowadzać samodzielnie poprawki, instaluje wersję 30-dniową i dzień później robi to co trzeba.

Tu ważne zastrzeżenie: nie korzystam niemal kompletnie z „zaawansowanych” form interakcji, dynamicznych paneli, zagnieżdżonych case’ów i innych tego typu wynalazków. Szczyt zaawansowania dla mnie to zwykłe linki między stronami. To nie jest normalne jeśli przygotowanie interakcji ma zająć w Axure więcej czasu niż gdybyśmy zrobili to z palca, korzystając z CSS oraz jQuery. Dlatego w żadnym przypadku nie mógłbym się uznać za specjalistę od Axure.

Co nie zmienia faktu, że sam program polecam, choć dziś jest już cała masa rozwiązań konkurencyjnych – szczególnie działających online, co ułatwia współdzielenie i przegląd projektu.

Warto donieść, że Axure niedawno podzielił się na dwie linie produktowe. Obok „tradycyjnej” wersji Pro ($589) jest też wersja Standard ($289), w której usunięto możliwość generowania specyfikacji i współdzielenia projektu w sieci lokalnej/przez SVN. Dla wielu okazjonalnych „rysowników” nie są to ważne rzeczy. Robiłem kilka razy specyfikacje bezpośrednio w Axure – ale ostatni raz… ponad rok temu. Bo co z tego, że mogę opisać dokładnie każdy element, skoro nie mam możliwości sprawdzenia który nie został opisany, a moi klienci nie mają możliwości zgłoszenia uwag do konkretnego elementu? Kończyło się na tym, że wprowadzali uwagi do wygenerowanej specyfikacji w Word, dopiero potem ja na tej podstawie uzupełniałem projekt i generowałem kolejną specyfikację. Co za strata czasu. To już lepiej było opisywać elementy bezpośrednio na makiecie, albo bezpośrednio w Wordzie, bez wykorzystywania tej funkcji. Dlatego zastanawiam się, czy Axure nie strzela sobie tym samym w stopę, bo dla 90% projektantów wersja Standard będzie wystarczająca.

Wracając do tematu – powszechnym błędem jest patrzenie na grafików jako na specjalistów od Photoshopa, a na projektantów jako specjalistów od Axure. „I’m not a wireframer!” – takie hasło umieścił Marcin Treder w swojej prezentacji na IA Summit 2012 Jasne, to jest pokusa dla HR-owców – wreszcie tych ludzi od rysowania makietek będzie można zaszufladkować, że posiadają kompetencję w jakimś programie. Ale ginie to co jest najważniejsze.

Inna sprawa, że gdy przeglądam z kolei ogłoszenia zagraniczne, tam „UX Designer” ma oczywiście umieć narysować makiety, ale jednocześnie… powinien też tworzyć ostateczne kreacje. Tam by pytano raczej o Photoshopa. Może więc jest tak, że obsługa programu do makietek stanie się za chwilę standardowym wymogiem dla project managerów i marketingowców? Tak jak nikogo nie wołamy do zrobienia tabelki w Excelu, tak samo nikogo nie będzie się wołać do narysowania makiety na komputerze. W efekcie zawód „wireframera” po krótkiej karierze wymrze – a wymogi dotyczące Axure zaczną się pojawiać obok Worda i Excela.

PS. Jak doniósł mi Tomasz Skórski, według niepublikowanych jeszcze wyników badania polskiej branży UX, prawie 70% polskich projektantów używa właśnie Axure.