WebAudit Blog

Podobno w roku 1992 prowincjonalne amerykańskie miasto Seattle (wiem, prowincja i 3 miliony mieszkańców) przeżyło najazd ludzi w garniturach. Ci wchodzili do klubów, barów i mordowni, zaczepiali pijących tam drwali – i pytali czy przypadkiem nie grają w jakimś zespole. Szukali jakiegokolwiek talentu i potencjału komercyjnego. Na fali popularności Nirvany czy Pearl Jam kontrakt płytowy mógł wtedy podpisać każdy.

Coś podobnego widzieliśmy pierwszy raz w Polsce w czasach Pierwszej Bańki czyli w okolicach lat 1999/2000. Widzimy i teraz.

Biedni, oj naprawdę biedni ci inwestorzy. Zainwestowali by w coś. Tylko w co? Czasu by zaczynać coś od zera nie ma, bo kolejny genialny pomysł zostanie za trzy miesiące oskryptowany przez fińskiego nastolatka na licencji GPL. Kto, ach kto weźmie ich pieniądze!

Teraz oczywiście nasi rodzimi web-decydenci zrzucili garnitury, zakładają koszule i sweterki, w słowniku sprawdzają terminy juzejbility, pehape, frejmłork i plagin, wreszcie wyruszają do gniazda lwów czyli do piwnic programistów.

Spotkania bootstrap.pl to genialny pomysł na miarę swojej oryginalności. W środowisko programistów gawędzących sobie o ruby on rails wkraczają ludzie biznesu, którzy z bólem zębów wytrzymują prezentacje pełne kodu. W lutym tego roku bardzo trudno mi było zrozumieć argument, że pobyt na prezentacji na temat języka którego się nie zna, zbliża programistów i środowiska biznesowe. No chyba że ci pierwsi współczują drugim i tak na bazie tego współczucia powstaje obopólne porozumienie.

Na początku roku w „Marketing News” pojawił się wywiad ze Zbyszkiem Branieckim na temat web 2.0. – lektura obowiązkowa, jeśli ktoś nie czytał w swoim czasie.

A jak podoba się Panu polski Internet, szczególnie w wersji Web 2.0? Spotkałem się z takim opisem sytuacji: 30-latek z Polski czeka, aż nastolatek z USA wymyśli coś ciekawego, aby mógł to ukraść i wdrożyć u nas.

Zdecydowanie tak właśnie to wygląda. Sam niejednokrotnie wyrażałem podobne opinie. Powody tej sytuacji są oczywiście natury ekonomicznej. W Stanach Zjednoczonych założenie firmy, zwłaszcza w Silicon Valley, niesie za sobą bardzo niskie koszty i jest to kwestia dosłownie jednego dnia. Większość dwudziestokilkulatków zajmujących się Internetem ma w Stanach po dwie firmy i parę startupów, z których mogą powstać ciekawe projekty. Założenie firmy nie jest sprawą życia i śmierci.

W Polsce jest zupełnie inaczej. Jeśli ktoś zakłada firmę, poświęca jej dorobek całego swojego życia i to musi być sukces. Nie ma tu miejsca na ryzyko i eksperymenty, na zrobienie stu projektów, z których jeden zarobi ogromne pieniądze, a pozostałe się nie udadzą. U nas trzeba zrobić ten jeden, który na pewno się uda. Zdajemy się wyłącznie na to, co gwarantuje nam pieniądze, bo jeśli ich zabraknie, to parę osób pójdzie na dno.

Potrzebne są więc desperacko pomysły działające!

Wielu blogerów znęcało się już nad przypadkiem Iloggo.pl, który zdaje się ostatnio szuka inwestora, bo poprzedni po wydaniu kilkuset tysięcy stwierdził, że pomysł, który Iloggo kopiuje nie ma wielkich perspektyw.

Popatrzmy też na (samozwańczego) lidera polskiego web2.0., spółkę Web Kwadrat. Jakimi projektami chwalą się na stronie głównej?

• biznes.net – serwis społecznościowy, którego nikt nie używa, bo nikt nie potrafi zrozumieć jakie są z niego korzyści. W ciągu tego roku wiele osób zarejestrowało się tylko po to, aby wziąć udział w losowaniu nagród – a szanse wygrania były spore, bo przecież nie ma z kogo losować.
• blog-o-sfera.pl – kopia blogfroga, która akurat mi nie działa.
• wykop.net/org/info – prosty agregator RSS połączony z plagiatowaniem nazwy i pomysłu wykop.pl, który sam jest jak wiadomo klonem. Na początku roku wydawało mi się nawet, że oto w branży SEO mamy kolejny krok. Dotąd królowały tworzone setkami katalogi oparte o skrypt qlweb, teraz będą wykopy, wygrzeby, wyleje i wywale. (wbrew pozorom, spółka web^2 nie jest inwestorem na wygrzeb.com)

I tyle, koniec – więcej projektów spółka nie ma. Czy cokolwiek z tego da się przerobić na projekt przynoszący jakikolwiek sensowny strumień przychodów? Nie. Czy cokolwiek z tego da się sprzedać? A tutaj bym nie wyrokował. Skoro są poważne fundusze, które chcą inwestować w takie serwisy, to i może będą jeszcze poważniejsze, które takie klony kupią.

(notka odgrzebana z lutego 2007, napisałem ją do połowy i zapomniałem o niej)